روکش پلاستیکی، یک لایه پلاستیکی نازک است که معمولاً برای بسته بندی و محافظت از مواد غذایی استفاده می شود تا آنها را در مدت زمان طولانی تری تازه نگه دارد. رول پلاستیکی که معمولاً در جعبه‌هایی (سلفون) فروخته می‌شود، به بسیاری از سطوح صاف می‌چسبد و بنابراین می‌تواند روی دهانه یک ظرف بدون چسب محکم بماند.
مواد استفاده شده
روکش پلاستیکی در ابتدا از پلی وینیل کلرید (PVC) ساخته شد که رایج ترین جزء در سطح جهان باقی مانده است. PVC دارای نفوذپذیری پایینی نسبت به بخار آب و اکسیژن است که به حفظ تازگی غذا کمک می کند.
یک جایگزین رایج و ارزان‌تر برای PVC، پلی اتیلن با چگالی کم (LDPE) است. چسبندگی آن نسبت به PVC کمتر است، اما می توان با افزودن پلی اتیلن خطی با چگالی کم (LLDPE)، که استحکام کششی سلفون را نیز افزایش می دهد، این مشکل را برطرف کرد.
در ایالات متحده و ژاپن، پوشش پلاستیکی گاهی اوقات با استفاده از پلی وینیلیدین کلرید (PVdC) تولید می شود.
نقش مهم روکش پلاستیکی
مهمترین نقشی که پوشش پلاستیکی در بسته بندی مواد غذایی ایفا می کند محافظت و نگهداری است. پوشش پلاستیکی می تواند از فاسد شدن غذا جلوگیری کند، ماندگاری آن را افزایش دهد و کیفیت غذا را حفظ کند.
سلفون غذایی به طور کلی از مواد غذایی از سه جنبه محافظت می کند: شیمیایی (گازها، رطوبت و نور)، بیولوژیکی (میکروارگانیسم ها، حشرات و حیوانات) و فیزیکی (آسیب مکانیکی). علاوه بر محافظت و نگهداری مواد غذایی، بسته بندی پلاستیکی همچنین می تواند ضایعات مواد غذایی را کاهش دهد، اطلاعات مواد غذایی را برچسب گذاری کند، فرآیندهای توزیع را تسهیل کند و دید محصول و قابلیت مایکروویو را افزایش دهد.
نگرانی های بهداشتی
مواد پلاستیکی به دلیل قیمت پایین و راحتی به طور گسترده در صنایع غذایی استفاده می شود. با این حال، به دلیل امکان انتشار مواد شیمیایی نامطلوب از مواد پلاستیکی در محصولات غذایی، نگرانی های بهداشتی افزایش یافته است. بسته بندی های پلاستیکی از مواد مختلفی مانند پلی اتیلن، پلی اتیلن کم چگالی و غیره ساخته می شوند. افزودنی هایی از جمله روان کننده ها، نرم کننده ها، جاذب های UV، رنگ ها و آنتی اکسیدان ها به منظور بهبود کیفیت و خواص پلاستیک به مواد پلاستیکی اضافه می شوند.
علاوه بر این، مواد پلاستیکی اغلب در فرآیندهای نهایی پوشش داده شده و چاپ می شوند که در آن از جوهر و لاک استفاده می شود. اگرچه خواص بازدارنده بسته‌های پلاستیکی، از مواد غذایی در برابر آلودگی‌های خارجی محافظت می‌کند، افزودنی‌ها و مواد پوششی موجود در بسته‌های پلاستیکی می‌توانند به داخل غذا نفوذ کرده و باعث ایجاد مشکلات مرتبط با سلامتی شوند.
دکتر ادوارد ماچوگا، افسر ایمنی مصرف کننده در مرکز ایمنی غذا و تغذیه کاربردی سازمان غذا و داروی آمریکا، می گوید: «درست است که موادی که برای ساختن پلاستیک استفاده می شوند، می توانند به مواد غذایی نفوذ کنند. "اما به عنوان بخشی از فرآیند تایید، FDA مقدار ماده ای که انتظار می رود وارد غذا شود و نگرانی های سم شناسی در مورد ماده شیمیایی خاص را در نظر می گیرد." چند مورد در سال های اخیر توجه رسانه ها را به خود جلب کرده است. یک مورد در رابطه با دی اتیل هگزیل آدیپات (DEHA) است. DEHA یک نرم کننده است، ماده ای که به برخی از پلاستیک ها اضافه می شود تا آنها را انعطاف پذیر کند.
نگرانی عمومی در مورد قرار گرفتن در معرض DEHA هنگام مصرف مواد غذایی با روکش پلاستیکی. پتانسیل قرار گرفتن در معرض DEHA وجود دارد. با این حال، سطوح قرار گرفتن در معرض بسیار کمتر از سطوح بدون اثر سمی در مطالعات حیوانی است. مورد دیگر در رابطه با دیوکسین هایی است که توسط آژانس حفاظت از محیط زیست به عنوان "احتمالاً سرطان زا برای انسان" برچسب گذاری شده است. عموم مردم با ادعاهایی که پلاستیک ها حاوی دیوکسین هستند گمراه شده اند، در حالی که ماچوگا اظهار داشت که هیچ مدرکی که نشان دهد ظروف یا فیلم های پلاستیکی حاوی دیوکسین هستند توسط FDA مشاهده نشده است. به طور کلی استفاده از پوشش پلاستیکی در صنایع غذایی خطری برای سلامت انسان ندارد.
نگرانی های زیست محیطی
تجمع زباله های پلاستیکی روی زمین هم حیات وحش و هم محیط زیست را تهدید می کند. زباله های پلاستیکی ممکن است حیات وحش را خفه یا به دام بیندازند و همچنین می توانند به ترکیبات سمی به اکوسیستم ها نفوذ کنند. این مشکل ناشی از خشکی در اکوسیستم اقیانوسی نیز به مشکل تبدیل شده است، زیرا نهرها و رودخانه‌هایی که نزدیک به خشکی هستند، زباله‌های پلاستیکی را به سواحل برده‌اند و جریان‌ها آن را به همه جای اقیانوس منتقل می‌کنند. زباله های پلاستیکی یک خطر بالقوه برای تمام اشکال آبزیان است. برخی از گونه های دریایی، مانند لاک پشت های دریایی، به اشتباه پلاستیک را به عنوان طعمه می گیرند. علاوه بر این، برخی از گونه ها حتی ممکن است پلاستیک ها را بردارند و فرزندان خود را تغذیه کنند، که باعث مشکلات بزرگ در رشد و حتی مرگ و میر می شود. ترکیبات سمی موجود در پلاستیک می‌توانند تنظیم هورمونی را در سلول‌های موجودات مختل کنند که می‌تواند منجر به تغییر رفتار جفت‌گیری، توانایی تولید مثل و حتی ایجاد تومورها شود. زباله های پلاستیکی می تواند تهدید بزرگی برای زندگی در اقیانوس باشد.
یک مطالعه نشان می دهد که استفاده از مواد پلاستیکی بازیافتی می تواند اثرات زیست محیطی را به طور قابل توجهی در نتیجه به حداقل رساندن اکتشاف، استخراج و حمل و نقل گاز طبیعی و نفت کاهش دهد. یکی از راه‌های ممکن برای افزایش نرخ بازیافت، افزودن تقویت‌کننده فیبری به پلاستیک‌ها است. اثرات زیست محیطی با استفاده از روش ارزیابی چرخه عمر ارزیابی شده است. نتایج نشان داد که پلاستیک با تقویت‌کننده فیبری اضافه شده می‌تواند به شدت مصرف منابع و گرمایش جهانی را در کاربردهای عمرانی کاهش دهد.
شما می توانید برای ارتباط با واحد فروش با شماره های زیر در ارتباط باشید:
نظر خود را وارد نمایید